Praktijktesten zijn het voorwerp van een intens maatschappelijk debat. Vaak praat men naast elkaar. “Praktijktesten” is immers een containerbegrip. Zelfs het woord blijkt geladen. Sommigen praten daarom liever over monitoring en praktijkmeting.

 Minister van Samenleven Bart Somers: “Er zijn verschillende soorten praktijktesten. Je hebt de academische praktijktesten waarmee een wetenschappelijke nulmeting wordt beoogd. Je hebt de sensibiliserende praktijktesten die de sectoren wil mobiliseren om beter te doen. En tenslotte heb je de juridische praktijktesten die de hardleerse overtreders wil sanctioneren. Al te vaak worden al deze termen door elkaar gebruikt en verschillende stappen overgeslagen.”

Volgens de minister worden praktijktesten het best georganiseerd door de overheid, academisch onderbouwd, sensibiliserend en draagvlak creërend met een prioritaire focus op professionele actoren.

 Bart Somers: “Bovendien gaan praktijktesten niet enkel over discriminatie op basis van achtergrond. Mensen worden ook gediscrimineerd op basis van leeftijd, gender, gezinssamenstelling en achtergrond. Racisme en discriminatie verdwijnen niet vanzelf. We moeten dit actief aanpakken. We mogen niet langer ter plaatste blijven trappelen en steeds weer met dezelfde maatregelen komen die geen echt verschil maken.  Praktijktesten zijn geen wondermiddel, er is nood aan een globale aanpak, maar een verstandig gebruik van praktijktesten kan wel degelijk een wezenlijk verschil maken. Ik ben al 20 jaar burgemeester van een centrumstad. Ik ken het onrecht van discriminatie, de pijn die het veroorzaakt, de schade die ze veroorzaakt in een samenleving, de kansen die we weggooien en het verraad dat we plegen aan onze principes. We moeten stappen vooruit nemen, het draagvlak is er. Er zijn geen excuses meer. Het mooie van deze aanpak is ook dat we met deze methodologie ook andere vormen van discriminatie kunnen aanpakken. Want ook die zijn schrijnend. Denk maar aan mensen met een beperking, singles, oudere mensen,...”

1. Lokale praktijktesten over heel Vlaanderen uitrollen

Verschillende steden en gemeenten, waaronder Antwerpen, Gent en Mechelen, maken nu al gebruik van praktijktesten. Als minister van Binnenlands Bestuur zal Bart Somers de resultaten en methodieken van deze lokale praktijktesten aan alle Vlaamse steden en gemeenten bezorgen zodat ze er zelf mee aan de slag kunnen. De minister voorziet ook budget voor de lokale besturen die academische en sensibiliserende praktijktesten willen uitrollen. Daarbovenop zullen er ook medewerkers van het Agentschap Inburgering & Integratie ter beschikking worden gesteld van de steden en gemeenten om hen daarbij te ondersteunen.

2. Landelijke nulmeting (academische praktijktesten)

Naast een uitrol bij de lokale besturen wil Bart Somers als Minister van Gelijke Kansen ook een academische praktijktest voor heel Vlaanderen. Bart Somers: “We moeten de cijfers over heel Vlaanderen in kaart brengen. Ook de net goedgekeurde resolutie in het Vlaams parlement pleit hiervoor. Ik maak geld vrij om samen met universitaire partners academische praktijktesten in Vlaanderen te organiseren. Vandaaruit kunnen we dan weer volgende stappen zetten.”

3. Ronde tafel

Volgende week al organiseert minister Somers een ronde tafel met experten in de materie, zoals professoren Stijn Baert en Pieter-Paul Verhaeghe. Ook de vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten, zal worden uitgenodigd. Bart Somers: “De strijd voor gelijke kansen is een gezamenlijke strijd. We mislukken als samenleving wanneer mensen anders behandeld worden op basis van hun leeftijd, gender, gezinssamenstelling of achtergrond. We gaan met onze partners in de Vlaamse regering en op het terrein in gesprek om te kijken wat mogelijk is.”

4. Praktijktesten binnen Vlaamse Overheid

Ook binnen de Vlaamse Overheid wil minister Somers bekijken of praktijktesten kunnen worden ingevoerd.

Bart Somers: “De Vlaamse overheid heeft een voorbeeldfunctie en moet een voortrekker zijn in de strijd tegen discriminatie. Als minister bevoegd voor ambtenarenzaken wil ik bekijken of we ook geen praktijktesten kunnen invoeren bij de Vlaamse overheid. Wij moeten als overheid immers betrouwbaar zijn en ons engagement van een samenleving met gelijke kansen en zonder discriminatie nakomen. Zowel in het regeerakkoord als in de resolutie van het Vlaams parlement wordt gepleit voor zelfregulering en zelfcontrole. Als we het zelf niet doen, wie dan wel?”