Nieuws

De Vlaamse eretekens beginnen stilletjes aan een traditie te worden. Voor de achtste keer intussen werden ze uitgereikt aan personen of organisaties die zich het afgelopen jaar op een verdienstelijke manier hebben ingezet. Dit jaar gingen de eretekens naar zanger Will Tura, topwetenschapper Peter Baron Carmeliet, paralympiër Michèle George en tot slot de Mechelse chef-kok Seppe Nobels.

Seppe Nobels verwierf in de eerste plaats bekendheid als groentechef met zijn restaurant in Antwerpen, Graanmarkt 13. De renommee die hij daardoor opbouwde is hij als maatschappelijk meerwaardezoeker steeds meer gaan inzetten om de meest kwetsbaren vooruit te helpen. Denk bijvoorbeeld maar aan het programma “Restaurant Misverstand”, waar hij samen met programmamaker Dieter Coppens mensen met jongdementie het restaurant “the chick” liet runnen. 

Eerder leidde hij ook al nieuwkomers op in de gastronomie. Met het project “Instroom” leerde hij deze mensen, die op de vlucht zijn voor oorlog in hun thuisland, op die manier een “stiel” en al doende meteen ook het Nederlands. De inspiratie voor de gerechten die geserveerd werden, kwamen van de nieuwkomers zelf. Het zijn de signatuurgerechten die hun grootmoeder voor hen op tafel zette, maar dan wel bereid met producten van hier.

Vlaams Minister Bart Somers: “Seppe Nobels toont met zijn projecten hoe een zelfzekere samenleving eruit kan zien. Namelijk één die energie put uit haar verscheidenheid. Die rijkdom vindt in het samenkomen van keukens. In het samenkomen van mensen, ongeacht hun afkomst, geloof of handicap. Een samenleving die haar bestaande ingrediënten koestert, maar tegelijk openstaat om daar op een nog meer verrijkende manier mee aan de slag te gaan. Die haar identiteit versterkt en verrijkt door de input van elk van haar leden op te zoeken. Seppe Nobels is daarmee een inspiratie voor gans Vlaanderen. Dat ereteken is meer dan verdiend.”

Chef-kok Seppe Nobels: “Als kind wou ik graag chef worden. Mensen verwennen met lekker eten, mensen samenbrengen rond een smaakvolle tafel, gastvrijheid, hospitality. Omdat ik geboren ben in Mechelen, en dus opgegroeid ben in een stad omsingeld door velden vol lokale groeten, denk aan onze asperges, het witloof of de bloemkool, is misschien we de reden dat ik al jaren groenten de hoofdrol geef op het bord. Helaas vindt mijn geliefde sector, de horeca, vandaag niet de juiste mensen. Duizenden vacatures geraken niet ingevuld, er is een extreem tekort aan goede vakmensen. Die vakmensen heb ik gevonden, ze zijn gemotiveerd en komen uit verschillende lagen van onze maatschappij. Ik ben fier dat ik al het moois dat Vlaanderen te bieden heeft kan delen met wereldburgers en met mensen die een pijnlijke diagnose kregen. Het geluk dat ik in hun ogen zie door de kansen die ik hen geef, daar doe ik het voor. Deze erkenning zorgt op haar beurt voor geluk in mijn ogen en geeft me de kracht om verder te gaan. Mijn dank gaat uit naar mijn geweldig gezin en iedereen die mee sleutelt aan mijn droom. In het bijzonder Vzw gatam (academie instroom) en Roses are bleu (misverstand).”